ارتباط بین شاخص توده بدنی و پوسیدگی دندانی در کودکان ۷ تا ۱۱ ساله شهر یزد

مقدمه: دو شاخص مهم ارزیابی سلامت در کودکان شاخص توده بدنی و شاخص پوسیدگی های دندانی هستند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین این دو شاخص در کودکان 7 تا 11 ساله شهر یزد انجام شد. روش بررسی: در مطالعه‏ای مقطعی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه‏ای 400 کودک 7 تا 11 ساله از مدارس شهر یزد انتخاب شدند. شاخص توده بدنی و شاخص dmft/dmft در آنها به دست آمد و سپس ارتباط بین این دو شاخص و همچنین تأثیر عواملی مانند مصرف میان وعده‏های پوسیدگی‏زا، تحصیلات پدر و مادر و دفعات مسواک زدن بر شاخص پوسیدگی بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون mcnemar مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین شاخص dmft/dmft در کل نمونه‏ها 59/1±09/5 بود. 18 درصد از کودکان در خطر اضافه وزن بودند و یا اضافه وزن داشتند. در کودکان در خطر اضافه وزن و کودکان دارای اضافه وزن، فراوانی شاخص پوسیدگی (بالاتر و مساوی 5) به طور معنی داری بالاتر از سایر کودکان بود (001/0p<). مصرف میان‏وعده‏های پوسیدگی‏زا و دفعات مسواک زدن تأثیر قابل توجهی بر این شاخص داشتند. نتیجه‏گیری: نتایج مطالعه کنونی حاکی از ارتباط مثبت بین bmi و شاخص پوسیدگی بود، به طوری که در کودکان با شاخص بدنی بیشتر، شاخص پوسیدگی بالاتر بود. در تحقیقات آینده، این ارتباط باید به وسیله مطالعات طولی مورد بررسی قرار گیرد.